دختران افغان خواهان احترام اند

گل غتی دو برادر و سه خواهر دارد. اما به گفته او پدرش تنها به پسران خود توجه دارد و به آسانی یادی از دخترانش نمی کند.

غتی گفت که در نتیجه تاکید و تلاش بیش از حد مادرش به او اجازه داده شده است تا مکتب را تا صنف یازدهم ادامه دهد. اگر تلاش مادرش نمی بود پدرش او را تا حال از مکتب کشیده و در بدل تویانه بالا به شوهر داده بود.

غتی گفت که در نتیجه این وضعیت شدیداً دچار فشار روانی می باشد.

او در ادامه افزود: "تنها من نیستم. پدر و برادرانم همه با خواهرانم با قهر صحبت می کنند. هیچ کسی به ما و خواسته های ما توجه ندارد. آنها می گویند که شما به خانه مردمان دیگر تعلق دارید چون دیر یا زود ازدواج می کنید."

سنت های محافظه کارانه در ولایت جنوبی قندهار باعث شده است که خانواده ها به دختران شان احترام و ارزش قایل نشوند. دختران معمولاً بعد از ازدواج با خسرخیل شان زندگی می کنند درحالیکه پسران در خانه پدری مانده و با والدین شان کمک می کنند.

رقیه اچکزی رئیس امور زنان قندهار گفت که وضعیت در سراسر قندهار خوب نیست ولی در مناطق دور افتاده تر بسیار بحرانی می باشد.

هرباری که او به ولسوالی ها برای برنامه های آگاهی دهی عامه سفر کرده زنان از همه دسته های سنی با او درمورد تبعیضات شدید داستان هایی را تعریف کرده اند.

او گفت وقتی دختری تولد می شود، کل خانواده به تمسخر مادر و کودک شروع می کنند.

ولی محمد یکی از باشندگان ولسوالی پنجوایی قندهار آشکارا اعتراف کرد که او پسرانش را نسبت به دختران خود بیشتر دوست دارد.

او گفت که وقت برای پسرانش صرف کرده و زحمات زیادی برای آنان کشیده است زیرا آنان در پیری والدین را حمایت می کنند.

محمد گفت که از تولد دختر غمگین می شود، درحالیکه با تولد هر پسر او شادی کرده و با فیر تفنگ آن را جشن گرفته است.

او گفت: "من شخصاً از تولد پسر خوشحال می شوم، چون وقتی او کلان می شود باعث افتخار من و خانواده ام خواهد شد. اما دختر همیشه بار دوش خانواده است و ما هیچ وقت از شر مشکلات او خلاصی نداریم، حتی وقتی ازدواج می کند."

عبدالعزیز اکرمی فعال جامعه مدنی گفت که اینگونه رفتارهای تبعیض آمیز تنها بر رشد تعلیمی آنها اثر نمی گذارد بلکه باعث مشکلات روانی نیز می گردد.

او گفت: "وقتی دختری می بیند که با برادرش برخورد خوب می شود ولی با او نمی شود، احساس تنفر می کند و در نهایت از جامعه دوری می جوید."

صالحه باشنده دیگر قندهار تایید کرد که سرزنش دوامدار پدر، برادران بزرگتر و کاکاهایش صرفاً بخاطر اینکه دختر است، اذیت اش می کند.

وقتی او از خانواده اش می خواهد که به او بی احترامی نکنند، آنان جواب می دهند که دختران یا به خانه دیگران می روند یا به گورستان و هیچ حقی جز خوردن و پوشیدن ندارند.

صالحه گفت که او از تلاش برای برخوردار شدن از احترام لازم در خانواده دست بردار نخواهد شد.

او در ادامه گفت: "همه دختران باید با اینگونه رفتارهای زننده مبارزه کنند. آنان باید به بزرگان خانواده شان نشان دهند که دختران نیز مخلوق خداوند اند و مثل مخلوقات دیگر خداوند حقوق دارد."

شگوفه سحر رئیس بخش زنان کمیسیون مستقل حقوق بشر در قندهار گفت که او از مشکلاتی که دختران در خانواده های شان مواجه اند، بخوبی آگاه است.

"ما نیز با بزرگان خانواده ها صحبت کرده ایم، اما در این جامعه سنتی حق خواهی زنان عمل انقلابی پنداشته می شود."

سحر گفت که اداره او هر هفته با دو سه قضیه محروم شدن دختران از تعلیم برخورد می کند. اما رقم واقعی حتماً زیادتر است.

به گفته او برنامه ها، ورکشاپ ها و کمپاین های نشر پوستر کمیسیون مستقل حقوق بشر برای ارتقای آگاهی عامه اثرات محدود بجا گذاشته است.

سحر گفت که اگر ملاها و ملاامامان در خطبه های نماز جمعه درمورد قباحت این اعمال در اسلام سخن بگویند ممکن است اثر قابل توجه داشته باشد.

مولوی عبدالباری مدنی روحانی مذهبی تایید کرد که خداوند به دختران و پسران به یک دید می بیند.

او یک گفته حضرت محمد را نقل کرد که اگر پسر رحمت است، دختر بخشش است.

مدنی تایید کرد که باورهای سنتی باعث تعبیض علیه دختران گردیده است، اما هشدار داد که این عمل گناه بزرگ است.

او گفت: "اسلام از همه خانواده هایی که میان پسران و دختران شان تفاوت قایل می شوند بیزار است. هرکسی که پسران را نسبت به دختران ترجیح می دهند باید مورد مجازات شدید قرار گیرند."