در افغانستان صدای بلندگوهای مساجد مردم را اذیت میکند

حاجی قیام الدین در منطقه بابه یادگار در همسایه گی شهر مزار شریف در کنار یک مسجد محلی زنده گی می کند.

او به ای دبلیو پی آر گفت که نزدیکی وی به این مکان مذهبی زنده گی را بر وی تار ساخته است. اذان های پنج وقت و همچنان وعظ، تلاوت قرآن کریم ، نعت خوانی های گاه بیگاه ملا امامان و خطیبان  منابع ثابت آلوده گی هوا می باشند. 

قیام الدین توضیح داد که اعضای خانواده او حتا صدای خودشان را شنیده نمی توانند. او می گوید: « من یک کودک دارم و همیشه وقتی صدایی از بلندگوها پخش می شود او از جا می پرد، با ترس به اطرافش  می بیند و جیغ می زند. این وضعیت او را روانی می سازد.»

قیام الدین می گوید که شنیدنِ صدای قاریان از بلندگو حین تلاوت قرآن کریم به ویژه در اوقات خصوصی مثل رفع حاجت و مقاربت با همسرش، افتضاح است.

او در ادامه گفت: « آیا این گناه نیست؟ این ملاها هم ما و هم خودشان را گنهکار می سازند.»

او می گوید که درخواست هایش به مسوولین مسجد بی پاسخ مانده و در نهایت با عالمی از ناامیدی مجبور شده خانه اش را به فروش بگذارد و تصمیم بگیرد هرچه زودتر محل را ترک کند.

باشنده گانِ مرکز ولایت بلخ شکایت دارند که پخش مکرر صدا از ده ها مسجد سطح آلوده گی صدا را به حد غیر قابل قبول رسانده است. مقامات می گویند که آنان تلاش می کنند تا درجه صدای بلندگوهای مساجدِ ثبت شده را کنترل کنند، اما عبادت گاه های بدون جواز، خارج از اداره آنها فعالیت می کنند.

حنان حمید، مسوول مساجد در ریاست حج و اوقاف بلخ، اذعان می کند که او شکایات متعددی دریافت کرده و حتا برخی از باشنده گان مزار مجبور شده اند خانه های شان را ترک کنند. او می گوید که صدای بلند اذان و در واقع هر عمل مذهبی دیگر که باعث ناراحتی دیگران شود جواز ندارد.

او در ادامه گفت که تا کنون نزدیک به پنجاه مسجد در اداره آنها ثبت شده و دفتر آنان به گونه هفته وار با آنان در تماس بوده و مکررَ به آنان هشدار می دهد کهبا پخش صداهای بسیار بلند از مناره های شان مردم را اذیت نکنند.

او می گوید: «مساجدی که ثبت شده اند از اوامر ما اطاعت می کنند، اما دیگران هرآنچه دل شان بخواهد انجام می دهند.»

او می افزاید که پخش تلاوت قرآن و چیزهای دیگر از طریق بلندگو، نوآوری های نسبتاَ تازه یی استند.

رازق داد گلزاری، سرپرست کمیسیون مستقل حقوق بشر در بلخ، تایید می کند که آنان دها مورد شکایت را در مورد مسایل محیطی به شمول آلوده گی صوتی دریافت کرده اند.

او می گوید: « آلوده گی صوتی عبارت از هرنوع صدای بلند از جمله هارن موتر، صدای امبولانس، صدای بلند موسیقی در سالن های عروسی و مراکز ضبط و همچنان صدای اذان و چیزهای دیگر که باعث ناراحتی مردم می شود، می باشد.»

جان محمد، شهردار بلخ نیز می پذیرد که آلوده گی صوتی در شهر، یک نگرانی است.

او ضمن تعهد برای حل این معضل، می گوید: «وقتی در شهر مزار گشت و گذار می کنم از دست آلوده گی صوتی مجبور می شوم دست هایم را به گوشم بگیرم.»

مردم می خواهند که کاری برای حل این معضل انجام شود.

ذاکر ظریفی، باشنده شهر مزار می گوید: «در تمام کشورهای مترقی جهان، پیروان دین حق ندارند در انجام مراسم مذهبی شان مردم را اذیت کنند.» او می افزاید، « من چندین سال در امریکا زنده گی کرده ام. در آنجا مساجد اذان را با صدای بلند پخش نکرده و مزاحمت ایجاد نمی کنند. حتا کلیساها و مراکز مذهبی خودشان اجازه ندارند مردم را اذیت کنند.»

او در خاتمه گفت: «عبادت حق هر مسلمان است، اما باید مطابقِ شریعت و حقوق مدنی باشد و باعث اذیت مردم نشود.»

محسن، راننده در شهر مزار شریف، می گوید که صدایی که از منارهای محل پخش می شود به صدای راکت می ماند. او می افزاید که حتا اگر زن بارداری در اثر صدای بلند اذان کودکش را سقط کند تعجب نمی کند.

به قولِ احمد فرید، مردی که در نزدیکیِ مسجدی در منطقه چغدک دکان دارد، برخی از مردم قانون را در مشت خود گرفته اند.

او به آی دبلیو پی آر گفت: «برخی از ملاها پس از اذان حرف های مزخرفی می زنند و آواز بلندگوهای شان به حدی بالا می باشد که صدای مشتری خود را شنیده نمی توانم.»

این مسله مردم محل را خشمگین ساخته است. وی گفت  «یکی از روزها، سه جوان آمدند و موذن را لت و کوب کردند. آنان به موذن می گفتند «ما چندین بار برایت گفتیم که صدای بلندگو را خیلی بلند نکن، اما به حرف ما گوش نکردی... از دست تو نه شب خواب داریم و نه روز.»

اما روحانیون محلی برای حل این مشکل چندان علاقه مند به نظر نمی رسند. مولوی نعمت الله، یک امام سنی مذهب، اصرار می کند که پیروانِ مذهب تشیع در آلوده گی صوتی بیشتر مقصر اند.

«صدای بلندگوی مسجد ما به پیمانه مسجد ملا سلطان که شیعه است بلند نیست.» او می گوید: «مردمی که از بلندگوهای مسجد ما شکایت دارند یک روز بروند در کنار یک مسجد اهل تشیع ایستاده شوند بعداَ از بلندگو و اذان واقعاَ نفرت پیدا می کنند.»