فرار باشندگان ولسوالی مارجه از ناآرامی ها
باشندگان محلی این ولسوالی که در بین نیروهای دولتی و طالبان گیر مانده اند می گویند که تنها چاره باقی مانده برای آنها روی آوردن به هرجای دیگر بغیر از این ولسوالی می باشد.
فرار باشندگان ولسوالی مارجه از ناآرامی ها
باشندگان محلی این ولسوالی که در بین نیروهای دولتی و طالبان گیر مانده اند می گویند که تنها چاره باقی مانده برای آنها روی آوردن به هرجای دیگر بغیر از این ولسوالی می باشد.
محمد الیاس داعی- افغانستان
گزارش شماره 361
20 می 2010
سید محمد، 55 ساله، خود را برای ترک کاشانه اش به همراه فرزندان، همسر و برادرش آماده می سازد. آنها به همراه برخی از اثاثیه خانه و چند مرغ شان سوار یک تراکتور شده اند.
لنگی چرک سيدمحمد حکایت از فقر وی می کند و چهار طفل وی که چهره و لباس شان خاک آلود بودند با حالتی از ترس به اطراف خود نظر می اندازند و تلاش می کنند که خود را در آغوش مادرشان پنهان سازند.
محمد گفت:" مارجه هیچ وقت روی امنیت را به خود نخواهد دید، در گذشته تنها شاهد ظلم طالبان بودیم اما حالا نیروهای دولتی و خارجی نیز با آنها پیوسته اند. من نمی دانم که کدام یک از آنها ظالم تر است. من مجبورم مارجه را ترک کنم."
محمد با حالتي از خشم و صورت رنگ پریده مدعی شد که طالبان هشدار داده اند به زودی در مارجه پیروز خواهند گشت و از باشندگان این ولسوالی خواسته اند که برادران و پسران شان را برای جهاد به جنگ نزد آنها بفرستند.
وی در این باره گفت:" من نمی خواهم برادر بیچاره ام کشته شود."
نزدیک به 1500 سرباز بین المللی و افغان در جریان سال روان با راه اندازی عملیاتی موسوم به عملیات مشترک 2 هزار جنگجوی طالب را مجبور به عقب نشینی از سنگرهای شان در ولسوالی مارجه ولایت هلمند نمودند.
بعد از این تهاجم که به هدف تحت کنترول در آوردن یک منطقه عمده تولید هرویین صورت گرفت جنرال عبدالرحیم وردک، وزیر دفاع افغانستان، به خبرنگاران گفت:" اهداف مورد نظر ما در این ولسوالی شامل تقویت حاکمیت دولت مرکزی، بازسازی و تامین امنیت باشندگان آن می باشد."
اما در حال حاضر بدتر شدن وضعیت امنیتی در این ولسوالی سبب شده تا شمار زیادی از باشندگان آن پا به فرار بگذارند. آنها که از یک سو از حملات نیروهای خارجی در هراس به سر مي برند و از سوی دیگر از حملات متقابل طالبان نگران می باشند اکثریت شان اظهار می دارند که چاره ای جز پناه آوردن به مرکز این ولایت یعنی شهر لشکرگاه ندارند.
بر اساس گفته های دفتر صلیب سرخ در هلمند، اکثر بیجا شدگان خانواده های فقیری هستند که به دلیل نگرانی از اوضاع امنیتی مجبور به ترک خانه های شان شده و به لشکرگاه آمده اند.
احمداله احمدی، رییس انجمن هلال احمر افغانستان در ولایت هلمند در این باره گفت که تنها 117 خانواده در اوایل ماه می سال روان مجبور به ترک خانه های شان شده اند. وی هشدار داد که وضعیت در حال بدتر شدن است.
وی در این باره چنین گفت:" مردم در شرایط بسیار بدی زندگی می کنند. هیچ مصروفیتی ندارند، جنگها بار دیگر در حال آغاز شدن است و این وضعیت مردم را مجبور به ترک خانه های شان از ولسوالی مارجه کرده و ما نیز منابع کافی در اختیار نداریم تا به آنها کمک کنیم."
خان زمان راننده یک موتر لاری کوچک که مملو از زنان با برقع های سبز بود و از پل دریای هلمند عبور می کرد در اين باره گفت که وی به لشکرگاه می رود زیرا خانه وی چندین بار مورد تلاشی سربازان امریکایی قرار گرفته است.
وی اظهار داشت:" اوضاع در آنجا بسیار وحشتناک است شاید روزی آنها مرا به عنوان طالب یا عضو القاعده متهم سازند و مرا به زندان گوانتانامو روان کنند بنابراین من چاره ای جز ترک آنجا ندارم."
دسترسی به یکی از سخنگویان نیروهای امریکایی جهت اظهار نظر پیرامون این ادعا امکان پذیر نگشت اما ولسوال مارجه، حاجی محمد ظاهر، وجود چنین مشکلی را در آن ولسوالی رد کرد.
وی در اوایل ماه می در جریان یک کنفرانس خبری خطاب به خبرنگاران گفت که گزارشات مربوط به آوارگان داخلی در این ولسوالی کاملاً غلط می باشد.
وی پیرامون این قضیه چنین گفت:" این خانواده ها در اصل آن خانواده هایی هستند که در گذشته مرتکب جنایت های بزرگی شده اند و اکنون زمانی که این منطقه به تحت کنترول دولت در آمده، آنها دیگر احساس امنیت نمی کنند و از این رو متواري گشته اند."
جگرن غلام سخی، رییس بخش نظم عامه ولسوالی مارجه، نیز مدعی شد که وضعیت در این ولسوالی رضایت بخش است. وی افزود که آن عده که در حال ترک این ولسوالی هستند از جمله باشندگان آنجا به حساب نمی آیند.
وی اضافه کرد:" من می توانم به شما فهرست 16 خانواده ای را نشان دهم که در زمان حاکمیت طالبان از ولایت ارزگان به این ولسوالی مهاجرت کرده بودند و در تجارت مواد مخدر دست داشتند. اکنون که آنها مزارع کوکنار خود را درو کرده اند از مارجه خارج شده اند. خروج آنها هیچ ارتباطی به وضعیت امنیتی مارجه ندارد."
با وجود این، یک منبع نزدیک به ولسوال مارجه که نخواست نامش افشاء گردد تایید کرد که اوضاع امنیتی در این ولسوالی در حال بدتر شدن است و مردم در حال ترک آنجا هستند.
وی در این باره گفت:" طالبان روز به روز در حال تغییر تاکتیک های شان می باشند آنها به تعبیه ماین ها ادامه می دهند و همچنین دست به حملات مسلحانه پراکنده می زنند اما آنها در اصل بالای کسانی که با دولت ارتباط دارند فشار وارد می کنند."
بر طبق گفته های منابع امنیتی از زمان شروع عملیات مشترک تا کنون، 13 ریش سفید قومی از سوی طالبان به جرم همکاری با دولت کشته شده اند.
محمد عمر غنی، رییس اداره احیاء و انکشاف دهات ولایت هلمند، نیز اظهار نمود که باشندگان ولسوالی مارجه به دلیل مواجه شدن با مشکلات در آن جا خانه های شان را ترک می کنند.
وی در این باره گفت:" کسانی که مارجه را ترک می کنند مقامات دولتی و یا شورشیان طالب نیستند که احتمالاً به خاطر نگراني از رفتارهای جنایی شان دست به اين كار بزنند. بلکه حقیقت این است که این آوارگان با مشکلاتی رو به رو شده اند و هر کدام از نیروهای موجود در اين ولسوالي، مزاحمتی را برای شان خلق کرده اند.
مردم محل شکایت می کنند که طالبان کسانی را که با خود دالر امریکایی داشته باشند تنبیه می کنند زیرا فکر می کنند که این افراد با نیروهای امریکایی روابطي دارند. به گفته آنها، نیروهای دولتی نیز با مشاهده روپیه پاکستانی دست به مجازات دارندگان آنها می زنند زیرا تصور می کنند که این افراد با طالبان همکاری می کنند.
عطا محمد، یک تن از رانندگان دفتر صلیب سرخ، در این باره گفت:" عارف، پسر کاکایم، در میانه راه به سوی ولسوالی مارجه از سوی طالبان دستگیر شد. آنها 60 دالر امریکایی در جیبهای وی پیدا کردند و آنقدر وی را لت و کوب کردند که وی مجبور شد یک هفته را در بستر سپری کند."
محمد عمر که صاحب یک دکان کود کیمیاوی برای نباتات در چهار راهی کروه واقع در جنوب ولسوالی مارجه است در این باره گفت که وی به دلیل ترس از پولیس افغان و طالبان مجبور به ترک خانه اش شده است.
وی در این باره چنین گفت:" من با پول کلدار پاکستانی، دالر و افغانی اجناس خود را به فروش مي رساندم و برخی اوقات مجبور بودم تمام شب را در داخل دوکان سپری کنم زیرا از آزار و اذیت پولیس و طالبان می ترسیدم."
اما هم سخنگوی طالبان و هم سخنگوی دولت افغانستان این گونه ادعاها را رد کردند.
جگرن سخی گفت:" هیچ مامور پولیسی کسی را به خاطر داشتن روپیه یا دالر در جیبهایش آزار و اذيت نمی کند و من این اتهامات را به شدت رد می کنم."
قاری احمدی، سخنگوی طالبان با رد اين مساله که آنها زندگی مردم محل را به مشکلات دچار ساخته اند گفت:" من مخالف این گونه اتهامات هستم که طالبان زندگی مردم محل را با مشکلات رو به رو می سازند. كساني كه سبب آزار و اذيت مردم به نام طالبان مي شوند در واقع نيروهاي دولتي هستند."
محمد الياس داعی يك تن از گزارشگران آی دبلیو پی آر در ولايت هلمند مي باشد.
