حملات طالبان، احساسات ضد غربی را برانگیخته است
شورشیان، تلفات ملکی در شهرها را راهی برای مشتعل کردن خشم مردم نسبت به نیروهای بین المللی می دانند.
حملات طالبان، احساسات ضد غربی را برانگیخته است
شورشیان، تلفات ملکی در شهرها را راهی برای مشتعل کردن خشم مردم نسبت به نیروهای بین المللی می دانند.
گزارشی از حبیب الرحمان ابراهیمی- افغانستان
گزارش شماره 364، تاریخ 17 جون 2010
ممکن طالبان اینگونه محاسبه می کنند که حمله علیه نیروهای خارجی در داخل کابل، و تلفات ملکی ناگزیر می تواند احساسات مردم عام را بیشتر علیه حضور نیروهای ائتلاف بر انگیزد.
در حمله انتحاری که بتاریخ 18 ماه می در دارالامان، واقع غرب کابل دربرابر قافله نیروهای امریکایی اتفاق افتاد، 12 افغان ملکی کشته و 48 تن دیگر زخمی شدند.
این حمله بعنوان بزرگترین حمله سه ماه اخیر در شهر کابل، خشم مردم محل را که می گویند نیروهای ائتلاف با وارد شدن در مناطق مزدهم پایتخت، به مردم آسیب می رسانند، بر انگیخت.
ناظران می گویند که شورشیان تلاش دارند با این حملات غیر از کشتن نیروهای خارجی، احساسات ضدغربی را در میان مردم بر انگیزند.
اسدالله وحیدی، تحلیل گر سیاسی و مدیر مسوول روزنامه سرنوشت، به این باور است که طالبان از حملات انتحاری دو هدف مشخص دارند.
او گفت که اول، طالبان میخواهند دشمنان اصلی شان، عساکر خارجی را ضربه بزنند. اما در عین حال می خواهند به مردم ملکی افغانستان بگویند که شما با خطر حملات مواجه هستید، و علاوه بر آن می خواهند بگویند که نیروهای بین المللی قصداً شما را بعنوان "سپر انسانی" استفاده می کنند. به نظر می رسد این تاکتیک طوری طراحی شده تا مردم بخاطر تلفات ملکی، نیروهای خارجی را بیشتر از شورشیان مقصر بدانند.
او گفت: "دلیل اصلی و قوی تنفر مردم از نیروهای خارجی، تلفات ملکی ناشی از حملات انتحاری، بمب های کنار جاده، یا بمباران است."
"اگر خارجیان می خواهند نفرت مردم را کاهش دهند، باید از تلفات ملکی جلوگیری کنند، شهرها را ترک کنند و در مناطق پر رفت و آمد ملکی، گشت و گذار نه نمایند."
ذبیح الله مجاهد، سخنگوی طالبان به آی دبلیو پی آر از طریق تلفون گفت که نیروهای طالبان نسبت به تلفات ملکی درین حوادث متاسف است، اما آنان به مردم هوشدار داده اند که از رفت و آمد در محلات مورد استفاده خارجیان ابا ورزند.
او گفت: "ما بخاطر حفاظت از کشور، دین و مردم تفنگ برداشته ایم. پس چگونه ما می توانیم آنان را بکشیم؟ هدف ما خارجی هاست، و ما هرجا آنانرا ببینیم بالای شان حمله می کنیم."
"اگر ما خارجی ها را در ولایات و ولسوالی ها مورد حمله قرار دهیم، آنان بالای قریه ها بمباران می کنند و مردم بی گناه را می کشند. اگر در شهرها بالای شان حمله کنیم، آنان در میان مردم ملکی پنهان می شوند. حال، مردم قضاوت کنند که کی ها آنان را بعنوان سپر استفاده می کنند و می کشند."
به نظر می رسد باشندگان کابل نیز متقاعد شده اند که گویا نیروهای ائتلاف بطور قصدی، 5 میلیون باشنده پایتخت را به خطر می اندازند.
نور الحق علومی، رییس کمیته دفاع ولسی جرگه گفت: "هم نیروهای خارجی و هم تروریستان، قصداً مردم را به حیث سپر استفاده می کنند. وقتی خارجی ها می دانند که مورد حمله قرار می گیرند، چرا در میان مردم پنهان می شوند و باعث قتل مردم می گردند؟"
علومی، نماینده قندهار در پارلمان، گفت که در هیچ شهر کشور نیاز به گزمه نیروهای خارجی نیست.
او افزود: "نمی دانم که آنان مردم را حفاظت می کنند یا از مردم بخاطر حفظ جان خودشان استفاده می کنند."
علومی با گفتن اینکه جلوگیری از گشت و گزار نیروهای خارجی در مناطق مسکونی شمار تلفات ملکی را کاهش خواهد داد، افزود که نیروهای بین المللی به وعده های سابق شان درین مورد، عمل نکرده اند.
زمری بشری، سخنگوی وزارت داخله گفت که بعد از قرارد دوسال قبل با نیروهای آیساف به رهبری ناتو، عساکر خارجی گزمه شان را در مناطق شهری خاتمه داده و اینکار را به پولیس و اردوی ملی واگذار کرده اند.
او گفت: "موترهای خارجی که در داخل شهر دیده می شوند، مربوط به مشاورانی اند که هر روز به کار می روند." او افزود: "ما تلاش می کنیم رفت و آمد مشاوران را در میان مردم عام کاهش دهیم، تا شورشیان نتوانند به مردم ملکی آسیب برسانند."
بشری گفت که طالبان و القاعده مسوول اکثر تلفات ملکی می باشند.
او گفت: "این تروریستان اند که حملات انتحاری را در میان مردم ملکی انجام می دهند و باعث تلفات می شوند. اگر آنان مسلمان اند، باید این کار را نکنند."
دگرمن تود ویسیان، یکی از افسران قوماندانی مشترک آیساف تاکید داشت که کارهای امنیتی در کابل از سوی حکومت افغانستان و بوسیله پولیس، استخبارات و اردو انجام می شود.
او گفت: "قوماندانی آیساف با نیروهای محلی همکاری می کند، اما رهبری بطور آشکار در دست نیروهای افغان است. در واقع، کشفیات موفقانه ذخایر مهمات و دستگیری های اخیر از سوی نیروهای امنیتی افغان رهبری، طرح و اجرا شده اند."
او افزود که در حمله 18 می، نیروهای آیساف در حال گزمه هدف قرار نگرفته بودند، بلکه در جریان حرکت تعدادی از موترها از یک پایگاه به پایگاه دیگر این حمله صورت گرفت. ویسیان با اظهار همدردی نسبت به تلفات ملکی تاکید کرد که شورشیان، چی خارجی ها در شهر باشند یا نباشند، باشندگان کابل را هدف قرار خواهند داد.
او گفت: "این حملات بخاطر جلب توجه رسانه های محلی و بین المللی انجام می شود، و آنان به همان اندازه که نیروها و پایگاه های آیساف را هدف قرار داده اند، بالای دفاتر حکومتی و سازمان های بین المللی نیز حمله کرده اند. ما همیشه عملیات های خودر را طوری تنظیم می کنیم که مزاحم باشندگان کابل نشویم و زمینه حملات شورشیان را مساعد نکنیم. اما، این حملات کورکورانه انجام می شوند و معمولاً منجر به مرگ یا زخمی شدن افراد ملکی می گردند و نشان میدهد که شورشیان برای پی گیری اهداف تروریستی شان هیچ توجه ندارند که به چی کسی آسیب می رسانند."
مساله تلفات ملکی مدت هاست که بین حکومت افغانستان و نیروهای بین المللی باعث اختلاف نظر شده است.
کمیسیون مستقل حقوق بشر افغانستان گزارش داده است که در سال 2009، تعداد 1442 فرد ملکی بی گناه در حوادث مختلف کشته شده اند. در میان افراد ملکی تلف شده، 403 مرد، 269 کودک و 118 زن بوده اند و هویت تعدادی نیز مشخص نشده است. به اساس گزارش مذکور، 60 درصد این افراد در حملات انتحاری و انفجار بم های کنار جاده جان خود را از دست داده اند و 40 درصد شان از سوی نیروهای بین المللی کشته شده اند. کمیسیون تاکید دارد که این ارقام ممکن است دقیق نباشد، زیرا کارکنان آن سازمان تنها از مناطقی که دسترسی دارند، می توانند اسناد جمع آوری کنند.
لعل گل، رییس سازمان حقوق بشر افغان، واقع در کابل گفت که گروپ او نگرانی اش را به نیروهای خارجی، مقامات افغان و طالبان ابراز داشته است.
او گفت: "ما به این باوریم که هر عملی که منجر به تلفات ملکی می شود باید بعنوان نقض حقوق بشر دیده شود. اما، به نظر می رسد که نیروهای خارجی بیشتر از طالبان از مردم ملکی بحیث سپر استفاده می کنند."
او گفت که موترهای نظامی در مناطق شهری نه تنها خطر حملات انتحاری را افزایش می دهند، بلکه باعث راهبندان و مزاحمت به زندگی مردم می گردد.
او افزود: "ما معلومات داریم که وقتی چار راهی ها از سوی نیروهای خارجی مسدود می شوند، مریضان {در راه شفاخانه} در ازدحام ترافیک جان داده اند."
وحید مژده، تحلیل گر سیاسی و نویسنده، می گوید که اردو و پولیس ملی افغانستان، قادر به حفاظت از شهرها می باشند، ازینرو هیچ نیازی به گشت و گذار خارجی ها در شهر نمی باشد.
او گفت: "نیروهای خارجی از مردم بعنوان سپر استفاده می کنند. آنان در داخل شهر ها بدون آنکه نیازی باشد، کمپ های نظامی ایجاد کرده اند، و قافله های نظامی شان اینجا و آنجا گزمه می کنند."
برخی باشندگان کابل نیز نیروهای خارجی را متهم می کنند که بطور قصدی باعث تلفات افراد ملکی می گردند.
رحیم الله، 40 ساله، که پسرکاکایش را در حمله دارالامان از دست داده، با خشم گفت: "کمونیست ها می گفتند که غربی ها بخصوص امریکایی ها امپریالیست های جهانخوار اند. ما مفهوم این گپ را نمی فهمیدیم، اما حال به چشم سر خود می بینیم که این غربی های وحشی واقعاً جهان خوار و سفاک اند."
"من به آنان می گویم که به تحفه های فریبنده شان مثل دمکراسی، حقوق بشر و آزادی بیان نیاز نداریم. ما را دیگر ضربه نزنید، و از کشور ما خارج شوید."
احسان الله، 25 ساله باشنده مکروریان کابل گفت: "در ولایات مردم از ترس حملات کورکورانه شب نمی توانند خواب کنند، و در کابل بخاطر گزمه آنان مردم کشته می شوند. این چگونه حفاظت بشر یا دمکراسی است؟"
او افزود: "بهتر است، که جنابانی که بنام صلح می آیند شهرها را ترک گفته و در پایگاه های نظامی شان بمانند، یا در جاهایی که جنگ جریان دارد، گزمه کنند. در غیر آن هیچ امنیت نخواهد بود."
اما سایر باشندگان، طالبان را متهم می کنند و می گویند که شورشیان می توانند در بیرون مناطق مسکونی و در جبهه جنگ، بالای نیروهای خارجی حمله کنند.
قیس، 30 ساله، ساکن ولایت پروان که برادرش هارون را در حمله انتحاری دارالامان از دست داده است، گفت: "طالبان از اجرای آنگونه حملات در داخل شهرها خوشحال می شوند. آنان می خواهند قدرت خود را نشان دهند و بگویند که ما قوی هستیم. دوم اینکه، آنان می خواهند در میان مردم نسبت به خارجی ها نفرت ایجاد کنند."
حبیب الرحمان ابراهیمی، کارآموز آی دبلیو پی آر در کابل می باشد.
