کشتار قندهار منجر به تشدید احساسات ضد امرکایی شده است
هرچند حمله ی وحشیانه عسکر امریکایی باعث افزایش اعتراضات ضدامریکایی خواهد شد، اما احتمال نمی رود رابطه کابل و واشنگتن را با مشکل جدی روبرو کند.
کشتار قندهار منجر به تشدید احساسات ضد امرکایی شده است
هرچند حمله ی وحشیانه عسکر امریکایی باعث افزایش اعتراضات ضدامریکایی خواهد شد، اما احتمال نمی رود رابطه کابل و واشنگتن را با مشکل جدی روبرو کند.
نور رحمان رحمانی
12 مارچ 2012
کشتار 16 غیر نظامی توسط یک سرباز امریکایی در جنوب افغانستان که در پی حادثه آتش زدن قرآن در میدان هوایی بگرام اتفاق افتاده، خشم مردم را بر انگیخته است. نور رحمان رحمانی رییس عمومی آی دبلیو پی ار در افغانستان، عواقب احتمالی کشتار 11 مارچ را شرح می دهد، و اینکه آیا واشنگتن می تواند خشم مردم افغان را تخفیف دهد یا خیر؟
واکنش مردم افغانستان در داخل کشور چگونه است؟
مردم در سراسر کشور، بخصوص جوانان بسیار خشمگین اند. تاکنون تنها یک تظاهرات کلان در قندهار محل وقوع حادثه صورت گرفته است. تقاضاهایی مبنی بر محاکمه عسکر امریکایی متهم در دادگاه افغانستان مطرح می باشد. متاسفانه به دلیل توافقاتی که بین آیساف (نیروهای ناتو) و حکومت کابل به امضا رسیده است این کار ممکن نیست.
اما تعداد زیاد افغانها اکنون می گویند حتی اگر عسکر مذکور در امریکا هم محاکمه شود، باید تحت نظارت سازمان ملل باشد زیرا آنها هرگز اعتماد ندارند که ایالات متحده مرتکب این جنایت را بطور مناسب محاکمه نماید. بسیاری افغانها احساس می کنند که معذرت خواهی ایالات متحده صرفاً تلاشیست برای فریب آنها.
آیا فکر می کنید این اتفاق نسبت به حادثه آتش زدن قرآن در بگرام بیشتر حادثه آفرین خواهد بود؟
قرآن را می توان دوباره چاپ کرد ولی مردان، زنان و کودکان را که کشته شده اند نمی توان برگرداند.
انتظار می رود این حادثه تظاهرات های خشونت آمیزتری را نسبت به آنچه در حادثه آتش زدن قرآن مشاهده کردیم در پی داشته باشد. این حادثه برای مخالفان حکومت و برخی همسایگان افغانستان که مخالف حضور نیروهای بین المللی درینجا می باشند، فرصت دیگری بخاطر راه اندازی مظاهرات فراهم می سازد.
طالبان سوگند خورده اند که انتقام بگیرند، و بدون شک آنها ازین حادثه بعنوان ابزار تبلیغاتی و جلب و جذب نیرو بهره برداری خواهند کرد.
مردم می گویند این یک عمل غیرقابل بخشش است، و نه تنها زندگی خارجی ها را بلکه زندگی افغانهایی را نیز به خطر مواجه می سادز که برای نیروهای خارجی و سازمان های بین المللی کار می کنند.
کسانی چون من معتقد بوده اند که جامعه بین المللی دوستان ما اند و افغانستان را کمک می کنند، اما این حادثه باعث می شود تا مردم نسبت به این امر بدیده ی شک بنگرند.
نسبت به این کشتار چه نظراتی مطرح شده است؟
افغانها به این حادثه بعنوان یک اتفاق جداگانه نگاه نمی کنند. مردم می گویند اینگونه اتفاقات قبلاً نیز صورت گرفته است، مانند حمله کاپیسا در ماه فبروری 2011 که در نتیجه آن چندین کودک کشته شدند و بمباران مراسم عروسی در ماه جون 2010.
آیساف می گوید که عسکر مسوول کشتار گرفتار تکلیف روانی بوده است. افغانها می گویند اگر این ادعا درست است، چرا در میان همکارانش کنترل خود را از دست نداده و بروی آنها آتش نگشوده است؟ چرا از پایگاه خارج شده بود؟ چرا تکلیف او تشخیص نشده بود؟
مردم باور دارند که این اقدام عمدی بود، و احتمالاً برای انتقام دوستان کشته شده است دست به این کار زده است. دیگران می گویند حمله بر سه خانه در محل های جداگانه غیر ممکن است. آنان می گویند این اقدام برنامه ریزی شده از سوی گروهی از افراد بوده است، نه یک عسکر خودسر امریکایی.
آیا این حادثه بر روابط بین کابل و واشنگتن و برنامه خروج نیروهای بین المللی در سال 2014 اثر گذار خواهد بود؟
آیساف در کل، نه تنها امریکا، میلیون ها دالر برای جلب حمایت و اعتماد مردم مصرف کرده اند. ممکن است موفقیت های جزئی بدست آورده باشند، اما حوادث اخیر اثر منفی بر آن تلاش ها برجای گذاشته است. حالا من اطمینان دارم که مردم هرگز به نیروهای بین المللی اعتماد نخواهند کرد. آنان فکر می کنند که هر سرباز خارجی را امریکایی تصور می کنند و تفاوتی میان ملت های گوناگون قایل نمی باشند.
فکر نمی کند بر روابط دراز مدت کابل و واشنگتن اثر گذار باشد. حکومت افغانستان می خواهد نشان دهد که مستقل است و اقدامات نمادینی انجام خواهد داد، اما پس از آن روابط مثل سابق ادامه خواهد یافت.
اما در نتیجه میان حکومت افغانستان و مردم فاصله بیشتر خواهد شد. اکثر مردم- بخصوص در مناطق روستایی- همین اکنون نیز حکومت کابل را دست نشانده ایالات متحده می خوانند که قادر به حفاظت از شهروندانش نیست. این کشتار به تقویت بیشتر آن دیدگاه کمک خواهد کرد. طالبان دران مناطق، بخصوص در مناطق پشتون نشین کشور، از قبل هم فعال بوده است، و این حادثه کمک زیادی به آن دیدگاه های آنان خواهد کرد.
فکر نمی کنم، بر خروج نیروها پس از 2014 اثر گذار باشد. علیرغم سوء تفاهم هایی که نسبت به عساکر بین المللی وجود دارد، بسیاری افغانها خواستار این خروج نیستند، زیرا هراس دارند که مبادا افغانستان بار دیگر میدان جنگ قدرت های منطقوی گردد و کشور به آتش جنگ های داخلی گرفتار نشود.
افغانها بدون شک حق تظاهرات صلح جویانه را دارند، اما نباید به دشمنان خود اجازه دهند تا ازین تظاهرات ها استفاده کنند و خشونت هایی را به بار آورند که منجر به تخریب روابط بین جامعه بین المللی شود.
در هرصورت، ایالات متحده برنامه خود را دارد و فکر نمی کنم حاضر نیروهایش را قبل از سال 2014 از افغانستان خارج کند. اما این حوادث دو سال آینده را برای عساکر خارجی و روابط بین حکومت افغانستان و مردم پرچالش تر خواهد ساخت. ممکن است در روزهای اخیر خشونت های بیشتری رخ دهد.
