پولیس افغانستان: به تعداد بیشتری افسران زن نیاز است

با توجه به اظهارات سخنرانان در یکی از مناظره های « آی‌ دبلیو پی آر» در پروان می توان گفت که سنت های محافظه کارانه و مخالفت‌های خانواده‌گی هنوز هم مانع پیوستن زنان افغان به نیرو های پولیس می‌شود.

مقامات محلی می‌گویند که با وجود برنامه های متعددی که برای تشویق زنان جهت پیوستن به صفوف پولیس وجود دارد ، از جمع ۲۰۰۰ افسر پولیس در ولایات شمال‌شرقی تنها ۲۷ تن آن زن استند. آن‌ها همچنان خاطرنشان کردند که خشونت‌های موجود در کشور نیز باعث شده تا زنان از پیوستن به نیروهای پولیس منصرف شوند.

سهیلا امرخیل یک ‌تن از فرماندهان پولیس محلی، در مناظره دبلیو پی آر در چاریکار- مرکز ولایت پروان- گفت که آنان تلاش دارند به تعداد ۵۰ زن دیگر را نیز در نیروی پولیس پروان استخدام کنند.

وی علاوه کرد: " در حال حاضر وضعیت پولیس و محیط آن برای زنان مناسب‌تر از گذشته است و مدیریت‌مان در پروان سخت در تلاش است تا تعداد افسران زن را افزایش دهد."

اولین  افسرِ زن در کابل در سال ۱۹۶۸- دقیقا سه ‌سال پس از آنکه زنان در افغانستان رای به دست آوردند- به نیروی پولیس پیوست.

پس از سقوط رژیم طالبان در سال ۲۰۰۱، دولت افغانستان با همکاری جامعه جهانی تلاش‌های فراوان و هماهنگی را جهت استخدام هرچه بیشتر زنان در نیروهای پولیس به خرچ دادند.

مسعوده رسولی، یکتن از مسوولین بخش امور زنان در پروان گفت: " سالِ گذشته، تیم مدیریت ما کنفرانسی را جهت تشویق زنان برای پیوستن به صفوف پولیس برگزار کرد که در آن برعلاوه افسران، بسیاری از بزرگان محل و مردم روستاها نیز اشتراک کرده بودند"

خانم رسولی علاوه کرد که هدف آنان از برگزاری این کنفرانس قناعت دادن خانواده‌ها برای اجازه دادن زنان شان به پیوستن به نیروهای امنیتی بود.

وی در ادامه گفت: " ما برای خانواده ها توضیح دادیم که در برخی نقاط جلوگیری و مبارزه علیه جرایم بدون همکاری پولیس زن ممکن نیست."

لیلما ولی زاده، فرمانده محلی و مسوول استخدام زنان در پولیس می گوید که با وجود این همه تلاش بازهم زنان فقط یک درصد از نیروها را در سراسر کشور تشکیل می دهند.

او می گوید: " خانواده ها از ترسِ ناامنی های موجود نمی خواهند دختران شان با نیرو های پولیس کار کنند."

وی افزود: " من روزانه زنان جوانی را می بینم که با شور و شوق فراوانی به بخش استخدام ما مراجعه می کنند، اما وقتی فورمه های استخدام را به خانه می برند والدین شان رد می کنند و به آنها اجازه نمی دهند با پولیس کار کنند، بناءً هرگز دوباره بر نمی گردند."

خانم ولیزاده در پاسخ به پرسش شیلا حمیدی، محصل پوهنتون و یکتن از اشتراک کننده گان مناظره در پیوند به شرایط پیوستن به صفوف پولیس گفت: " زنان بین سنین 18 الی 30 در صورتیکه اجازه فامیلی داشته باشند می توانند شامل این صفوف شوند."

سنت های محافظه کارانه به این مفهوم است که در افغانستان تبعیض و افتراق جنسیتی به گونه ای شدیدی وجود دارد و تنها افسران زن می توانند زنان را بازرسی و تلاشی کنند.

آقای امرخیل در پاسخ به سوال اشتراک کننده ای دیگری بنام سلما در پیوند به نقش افسران زن در پولیس گفت: " وظیفه زنان در نیروی پولیس تنها بازرسی و تلاشی زنان در پوسته های امنیتی نیست، بلکه دستگیری مظنونان زن، تحقیق و پرس و پال آنها در قضایای جنایی و بررسی خشونت های خانواده گی تماما از وظایف عمده ای اند که توسط افسران زن در پروان انجام می شوند.