شکایت ها از یک "زندان نمونه ی" افغان

گزارشی از احمد شاه جواد

گزارش شماره 409

12 سپتامبر 2011

محبوسان یک زندان جدید در ولایت ارزگان می گویند که وضعیت محل حبس شان بسیار خراب است. غذای کافی وجود ندارد و شرایط غیر انسانی دران حاکم است.

مسوولان محلی وجود مشکلات را می پذیرند ولی می گویند که برای رفع این مشکلات تلاش می نمایند.

محبوسین دو ماه قبل، از زندانهای کهنه ای که در سابق نگهداری می شدند، به ساختمان جدیدی که به همین منظور در ترینکوت، مرکز ولایت ارزگان اعمار گردیده است، انتقال داده شدند. فعلاً 130 زندانی درین زندان به سر می برند که همه ی شان مرد هستند.

آنها شکایت دارند که هنوز در سلول هایی 4 نفری شش یا هفت نفر نگهداری می شوند، وضعیت حفظ الصحه و خوراک زندانیان خراب است، هیچ امکاناتی برای آموزش و تفریح وجود ندارد، و اجازه برگزاری نماز جماعت در مسجد برای شان داده نمی شود.

محمد انور، یکی از زندانیان گفت که او هیچ وقت از غذایی که برایش داده می شود، سیر نمی گردد.

او گفت: "اگر حکومت نمی تواند ما را نان بدهد، به خانواده های ما اجازه دهد تا از خانه برای ما غذا بیاورند یا آنکه بگذارد وسایل آشپزی تهیه کرده و برای خود غذا پخته کنیم."

مجاهد که در سایه یک دیوار برای ملاقات با پدر و برادر زندانی اش انتظار می کشید، گفت که آنها از گرسنگی شکایت دارند.

او گفت: "هر وقت در خانه سر دسترخوان می نشینم، فوراً به فکر پدر و برادرم می افتم و بخدا قسم که از خوردن غذا لذت نمی برم. اگر حکومت مقدار پول تخصیص داده شده به زندانیان را افزایش نمی دهد، به ما اجازه دهد تا غذا بیاوریم."

محمد انور گفت که مقدار تخصیص روزانه کل زندان مبلغ 7500 افغانی است و همه ی محبوسین و زندانبانها با این پول نان می خورند.

او گفت: "این پول حتی برای خرید نان خشک زندانیان کافی نیست."

دگروال اهل الله، سرپرست زندان تایید کرد که مبلغ تخصیص داده شده برای خوراک بسیار کم است. در پاسخ به این سوال که چرا کارکنان زندان جای دیگری غدا نمی خورند فقط گفت که "این مشکل عمومی افغانستان است."

سرپرست زندان گفت که آوردن غذا و وسایل آشپزخانه از ترس انتقال مخفیانه مواد مخدر و اسلحه در زندان و اینکه وسایل آشپزخانه ممکن است برای فرار از زندان استفاده شوند، اجازه داده نمی شود.

مقامات ریاست عدلیه نیز پذیرفتند که مقدار وجوه مالی یک مشکل است، اما افزودند که این مبالغ در زندان ارزگان مشابه نقاط دیگر کشور می باشد. سید محمود سادات، رییس عدلیه گفت که او این مشکل را با مقامات بلند پایه در میان گذاشته است.

او اظهار داشت: "ما اخیراً درین ارتباط با وزیر عدلیه ملاقات داشتیم... او در آینده به مشکل رسیدگی خواهد کرد."

اسدالله، زندانی دیگر در مورد محدودیت نسبت به رفتن به مسجد زندان شکایت داشت و گفت: "از وقتی به زندان آمده ام، در مسجد نماز نخوانده ام. همه ی مسلمانان اجازه دارند تا فرایض دینی خود را بجا آورند... ولی آنها به ما اجازه نمی دهند."

ولی اهل الله گفت که نماز جماعت بخاطر جلوگیری از شورش و یا فرار گروهی احتمالی منع شده است.

"ما نسبت به وضع امنیتی و مصوونیت زندان اطمینان نداریم."

سید محمود سادات، رییس عدلیه ولایت، نیز با تایید نگرانی امنیتی که از سوی سرپرست زندان مطرح شد  ، افزود که مسجد تازه اعمار شده و هنوز فرش نگردیده تا مردم دران نماز بخوانند.

پس ازانکه آی دبلیو پی آر مشکل زندان را با آقای عمر شیرزاد والی ارزگان مطرح کرد، او وعده سپرد تا تیم ویژه ای را برای دیدار از زندان، بررسی وضعیت و دریافت راه حل توظیف نماید.

محمد انور در مورد مسایل صحی گفت که هفته یکبار داکتر زندانیان را ملاقات و صرفاً معاینه ی سرسری می نماید. اگر کسی در جریان شب مریض شود، باید تا فردا صبر کند.

"داکتر برای همه ی امراض یک نوع تابلیت می دهد. دوای دیگری وجود ندارد."

سادات گفت که داکتر هفته ی دوبار ازانجا دیدن می کند، ولی پذیرفت که کمبود کلینیک "مشکل عمده" است.

شکایت دیگر در مورد نبود محل خلوت برای ملاقات اقارب زنانه ی زندانیان می باشد.

محمد انور گفت: "اسلام از همه ی زنان مسلمان می خواهد تا صورت شان را از بیگانگان پنهان کنند، اما وقتی زنان ما می آیند، جای مناسبی برای دیدن چهره ی آنها نداریم."

سادات درین ارتباط گفت: "ما بزودی در مورد اتاقهای ملاقات زنانه تصمیم خواهیم گرفت."

احمد شاه جواد گزارشگریست در ولایت ارزگان که از سوی ای دبلیو پی آر تربیت شده است.