افزایش سوء تغذی کودکان در قندهار

طبق اظهارات مقامات صحی محلی، تعداد رو به افزایش کودکان در ولایت جنوبی قندهار از سوء تغذی رنج می‌برند و بیش از 36،000 کودک به کمک نیاز دارند.

احمد الله فیضی، مدیرمعیشت عامه ریاست صحت عامه قندهار به آی دبلیو پی آر گفت که طبق آخرین ارقام، در ماه دسامبر 2016، به تعداد 20،157 کودک کم و بیش دچار سوء تغذی می‌باشند. علاوه بر این، بتعداد 16،000 کودک از سوء تغذی شدید رنج می‌برند.

فیضی توضیح داد که این ارقام حاکی از افزایش تعداد تقریباً 4،000 نفر کودک سوء تغذی نسبت به دو سال قبل است. او ادامه داد که رقم واقعی احتمالاً بیشتر از این می‌باشد زیرا رقم رسمی صرفاً کودکانی را نشان می‌دهد که والدین‌شان برای تداوی به مراکز صحی عامه مراجعه می‌کنند.

سوء تغذی یک مشکل سراسری در افغانستان است. یک گزارش تازه سازمان ملل نشان می‌دهد که 1.8 میلیون نفر از جمله 1.3 میلون کودک زیر سن 5 سال نیازمند مساعدت می‌باشند.

با اینحال در سراسر کشور صرفاً حدود 250،000 کودک تا ماه سپتامبر 2016 برای تداوی به مراکز صحی مراجعه کرده‌اند.

سوء تغذی کودکان در کوتاه مدت و بلند مدت مشکلات صحی غیرقابل جبران به‌بار می‌آورد. ممکن است رشد جسمی و ذهنی کودک آسیب ببیند، کودکان بیشتری به دلیل و کاهش کمک‌ها در معرض امراض قرار می‌گیرند.

به گفته فیضی اطلاعات موجود نشان می‌دهد که نزدیک به 70 کودک سال گذشته در نتیجه سوء تغذی جان داده‌اند.

به گفته او سوء تغذی کودکان در بخش‌هایی از شهر قندهار و مراکز 17 ولسوالی آن از جمله میوند، پنجوایی و ژیری موجود است.

فیضی گفت: "علت آنکه کودکان در بعض بخش‌های شهر قندهار دچار سوء تغذی اند، این است که بیشتر خانواده‌ها از زابل، ارزگان و هلمند بیجا شده و به شهر قندهار آمده‌اند و در حالت ناگوار زندگی می‌کنند."

اما بحران اصلی در مناطق دور افتاده‌تر وجود دارد، چون در آنجا امنیت ضعیف و سطح بی‌کاری بسیار بالاست.

افزایش جنگ و فروکش اقتصادی بعد از خروج نیروهای خارجی در سال 2014 و همچنان افزایش سریع تعداد برگشت مهاجران از پاکستان وضعیت را بدتر کرده است.

در سراسر کشور، سیلاب و خشکسالی زراعت محلی را شدیداً آسیب رسانده است، درحالیکه آفات و امراض نباتی نیز باعث تخریب محصولات شده است.

تغذیه عاجل

در بزرگترین مرکز صحی قندهار، شفاخانه میرویس، 34 کودک فعلاً بخاطر سوء تغذی شدید تحت تداوی قرار دارند.

تعدادی از مادران به آی دبلیو پی آر گفتند که آنان از شدت فقر نمی‌توانند کودکان شان را بدرستی تغذیه کنند.

راضیه که از قریه ویش ولسوالی سپین بولدک به شفاخانه آمده است، گفت: "طفل شش ماهه من ازین تکلیف رنج می‌برد. او وزن از دست میدهد و هر روز ضعیف تر می‌شود... در قریه ما هیچ کلینیک وجود ندارد ونتوانستیم طفلک را شیر کافی بدهیم. او یک هفته بستری بود و عاقبت مجبور شدیم او را اینجا بیاوریم."

گل‌دسته از قریه تالوکان ولسوالی پنجوایی گفت: "پسر من از وقتی به دنیا آمد سوء تغذی و بسیار لاغر بود، وضعیت اش هر روز بدتر می شود. حالا او را اینجا آورده ایم، خدا کند که جور شود."

بی بی آمنه، باشنده قریه سنگسار ولسوالی ژیری گفت که او بیش از دو هفته با پسرش اینجا بوده و در نزدیکی‌های خانه امکان تداوی وجود نداشت.

او گفت: "ما طفل خود را به کلینیک قریه بردیم اما آنها گفتند که آنجا تداوی نمی شود و باید به شفاخانه میرویس ببریم. آخر طفلم را اینجا آوردیم و فعلاً وضعیت اش کمی بهتر شده است."

بر اساس سازمان ملل متحد، تنها 60 درصد افغانها به مراقبت‌های صحی دسترسی دارند، و در مناطق دور افتاده‌تر در بسیاری نقاط کشور خدمات صحی ضعیف‌تر است. از جمله تسهیلات صحی موجود، تنها 54 درصد به نحوی خدمات رسیدگی به سوء تغذی دارند.

مقامات قندهار می‌گویند که آنها قصد دارند امکانات مساعدت به افراد دچار سوء تغذی را افزایش دهند.

محمد صدیق، مدیر بخش کودکان شفاخانه میرویس گفت: "قبلاً ما جای و بستر زیاد برای داخله اطفال نداشتیم، اما امسال تعداد بستر را به 90 تا 120 تا افزایش داده ایم و حالا می‌توانیم همزمان مریضان بیشتری را تداوی کنیم."

ریاست صحت عامه قندهار تعداد 48 مرکز ثابت و 38 مرکز سیار در سطح شهر و ولسوالی‌های آن ولایت برای مبارزه با سوء تغذی دارد.

فیضی گفت اگر والدین نسبت به وضعیت کودکان شان نگرانی داشته باشند، حتماً کمک بخواهند، "من از خانواده‌ها می‌خواهم که مریضان‌شان را در خانه نگه ندارند بلکه باید فوراً آنان را به مراکز مراقبت‌های صحی ببرند."

او توضیح داد که همه قضایای سوء تغذی به کلینیک‌های محلی راجع شود تا در آنجا کودک بطور هفته‌وار برای مدت چهار ماه مراقبت و چک شود و چارت صحی‌اش تهیه گردد.

این کلینیک‌ها دو نوع کمک غذایی بطور رایگان ارایه می‌کنند. یونیسف برنامه غذایی تشویقی برای خوانش به کودکان عرضه می‌کند که بسیار انرژی‌زا می‌باشد و حدود 550 کالری در هر 100 گرام دارد و برای تداوی سوء تغذی شدید استفاده می‌شود.

برنامه خوراکه جهان نیز یک برنامه تغذیوی کمک درسی بنام (RUCF) دارد که برای تداوی تغذیه معتدل استفاده می‌شود.

صدیق تاکید کرد که استراتیژی بلند مدت برای رسیدگی به سوء تغذی کودکان لازم می‌باشد. او تایید کرد که ناامنی و فقر شدید یک مشکل جدی است، اما ارتقای آگاهی عامه نیز حیاتی می‌باشد.

خوردن خوراکه‌های مغذی محلی بخصوص تخم مرغ و لبنیات تاثیر مهم بر صحت کودک به جا می‌گذارد.

صدیق گفت: "فعلاً علاوه بر خدمات صحی معلومات درمورد چگونگی جلوگیری سوء تغذی نیز ارایه می‌کنیم، و امیدواریم که خانواده‌ها بر مشوره‌های ما عمل کنند و این مشوره‌ها برای آنها بسیار مفید خواهد بود."

شمس‌الدین تنویر، رئیس کمیسیون مستقل حقوق بشر در قندهار نیز گفت که رسیدگی به مشکلات سوء تغذی باید بخشی از استراتیژی کلان صحی باشد.

او در ادامه افزود که بدون امنیت بهتر و رشد اقتصادی، بخصوص در ولسوالی‌ها، سوء تغذی ممکن است از کنترل خارج شود. متخصصان صحی محلی نیز به کمیسیون مستقل حقوق بشر هشدار دادند که اگر به سوء تغذی کودکان رسیدگی نشود، "فاجعه بشری" جدی در راه خواهد بود.

تنویر گفت: "این برای دفتر ما جای نگرانی است. ما از مسئولان محلی و حکومت می‌خواهیم که امنیت را بهبود بخشند، از مهاجرت و بیجاشدن مردم جلوگیری نمایند و برای بهبود وضعیت مردم و امکانات صحی شان، جای کار ایجاد نمایند، تا مردم قادر به خرید غذای مناسب شده و خانواده‌ها دچار سوء تغذی نگردند."

دیگران اظهار می‌کنند اگر امنیت در بخش‌های بحرانی‌تر افغانستان بهبود یابد، اشخاصی که به قندهار کوچیده‌اند دوباره به خانه‌های‌شان برخواهند گشت و به رشد زراعت کمک خواهند کرد.

حاجی فیض محمد یکی از فعالان مدنی قندهار گفت که بخاطر افزایش نفوس بیجا شدگان از ولسوالی‌ها و ولایات مجاور منابع محلی شدیداً تحت فشار می‌باشد.

او گفت: "بی‌کاری منبع همه بدبختی‌هاست." او اظهار داشت که حکومت باید برنامه ایجاد کار در ولایت را در اولویت قرار دهد.

او گفت: "اگر ما بخواهیم از مشکلات اجتماعی رهایی یابیم، باید نیازهای اساسی مردم را حل کنیم، برای شان کار فراهم ساخته و زمینه خودکفایی آنان را مساعد سازیم."