افغانستان: اپریل/می 2011

گزارشی از آی دبلیو پی آر

گزارش شماره 399

20 می 2011

مقامات افغان می گویند که یک گزارش آی دبلیو پی آر در مورد مشکل وجود پسته های امنیتی در کنار کلینیک ها و مکاتب باعث شده است تا آنها این روش را تغییر دهند.

گزارش مذکور بتاریخ 30 مارچ به نشر رسید و توضیح می داد که چگونه مردم ولایت کاپیسا از ترس احتمال گیر ماندن در میان درگیری های پولیس محلی و گروهای مسلح مخالف از مراجعه به کلینیک ابا می ورزند و کودکان شان را به مکتب نمی فرستند.

مقامات گفتند که پس از تماس آی دبلیو پی آر بخاطر مصاحبه در مورد این مشکل آنها احساس کردند که باید دست به اقدام بزنند.

حکیم آخندزاده، ولسوال تگاب گفت: "با نیروهای امنیتی و شبه نظامیان درین مورد صحبت کردم و آنها را متقاعد ساختم که پوسته های امنیتی به مردم کمک نمی کند بلکه برای شان مشکل ایجاد می نماید. بالاخره قبول کردند."

حشمت الله امین یعقوبی، رییس صحت عامه ولسوالی تگاب گفت: "پس ازانکه گزارشگر آی دبلیو پی آر با من تماس گرفت، نگرانی های خود را با تیم بازسازی ولایتی و مسوولان امنیتی محل شریک ساختم. در نتیجه پسته های امنیتی دور شدند."

"رسانه هایی چون آی دبلیو پی آر فقط به ریشه های مشکل توجه ندارند بلکه برای دریافت راه حل، این مشکلات را مسوولان نیز شریک می سازند."

واحد حکمت، رییس تعلیم و تربیه کاپیسا از گزارش آی دبلیو پی آر استقبال کرد، و افزود که اقداماتی را که پس از آن {گزارش} روی دست گرفته اند، زندگی افراد زیادی را بهبود بخشیده است."

او گفت: "من از مشکل خبر نبودم، زیرا به تازگی به این پست توظیف شده بودم. زمانی که گزارشگر آی دبلیو پی آر با من تماس گرفت، ازین نگرانی ها مطلع شدم و یک هفته بعد با مسوولان حکومتی صحبت نمودم. من این مساله را جدی گرفتم."

"حال به لطف خداوند، پسته های تلاشی از نزدیک مکاتب دور شده اند."

روح الله، باشنده منطقه ادازی در ولسوالی تگاب گفت: "ما از وجود پسته های امنیتی بسیار ناراضی بوده و تصمیم گرفته بودیم که به همین خاطر اطفال خود را به مکتب نفرستیم."

"از کارمندان آی دبلیو پی آر بخاطر طرح این مشکل با مقامات حکومتی تشکر می کنیم. حال، نیروهای شبه نظامی که مردم ازانها هراس داشتند، از منطقه دور شده اند و اطفال ما به مکتب می روند."

محفوظ، معلم مکتب که در گزارش قبلی درین مورد با او مصاحبه شده بود، گفت: "گزارش آی دبلیو پی آر واقعاً مشکل ما را حل کرد. ما بطور مستقیم با شبه نظامیان صحبت نمی توانستیم چون مردم ازانها می ترسیدند."

"مطمئنم بدون آن گزارش آی دبلیو پی آر به این مشکل رسیدگی نمی شد."

هیواد، شاگرد جوان گفت: "هر صبح تشویش داشتم که مبادا مثل سال گذشته که رفیقم خالق یار زخمی شد و حالا با عصا چوب راه می رود، جنگ در بگیرد. مادرم می گفت اول دور و برت را ببین اگر کدام فردم مسلح را دیدی به خانه برگرد." او افزود که "در دو ماه گذشته بطور منظم به مکتب آمده ایم."