سگ های ولگرد کابل، وحشت ایجاد می کنند

گزارشی از عبدالواحد فرامرز- افغانستان

گزارش شماره 380

18 نوامبر 2010

ملالی 30 ساله، که خود را در چادر سیاهی پیچانده وقتی بیاد می آورد که چگونه گله ای از سگ های وحشی یک شام در یکی از کوچه های کابل بالایش حمله کردند، گریه می کند. دران وقت او حامله بود.

او هق هق کنان می گوید: "هوا تاریک بود، و وقتی می خواستم از سرک بگذرم سگ ها بالایم حمله کردند. تا وقتی مردم به نجاتم شتافتند، شدیداً زخمی شده بودم."

اما زمانی که او برای جلوگیری از گرفتاری به امراض مربوط به سگ گزیدگی خود را تداوی کرد، اتفاق بدتری افتاد.

او گفت: "من از سگ ها نجات یافتم، اما طفل شش ماهه ام بدلیل این تداوی سقط شد."

او شاروالی را بخاطر ناکامی در کنترل تعداد سگ های ولگرد روی سرک ها مقصر می داند و می افزاید: "آنها و سگ ها قاتل پسر من هستند."

به اساس ارقام رسمی، در کابل بیش از 100 هزار سگ وجود دارند و کارکنان صحی می گویند که این سگ ها به تهدید واقعی در برابر صحت عامه مبدل شده است. در عین حال، حکومت می گوید منابع کافی برای اجرای پروگرام موثر در زمینه انهدام یا پاک سازی سگ ها ندارد.

یوسف، داکتر مسوول مدیریت واکسین های ضد امراض سگ گزیدگی در کلینیک عمومی مرکزی کابل برای امراض سگ گزیدگی گفت که در جریان 4 ماه اول سال جاری 190 خانم، 234 مرد و 426 کودک بخاطر سگ گزیدگی تداوی شده اند. سال گذشته، 3700 تن در کلینیک او بخاطر سگ گزیدگی تداوی شدند که اکثر شان طفل بودند. داکتر یوسف افزود تعداد دیگری از افراد که آنها را سگ گزیده در کلینیک های شخصی تداوی شده بودند و یا آنکه هرگز تداوی نشده اند.

او گفت که کودکان بطور خاص در برابر حمله سگ ها آسیب پذیرتر می باشند.

او با ذکر اینکه نیش سگ منبع جدی عفونت می باشد و مرض سگ دیوانه بخصوص اگر تداوی نشود کشنده است، افزود: "زمانی که اطفال از کنار توده ی بزرگ آشغال می گذرند یا در سرک ها بازی می کنند، سگ های ولگرد بالای آنان حمله کرده و نیش می زنند."

در میان مریضانی که در در جریان ساعات رسمی قبل از ظهر در کلینیک انتظار تداوی را می کشند، تعداد قابل توجه آنها بخاطر سگ گزیدگی به آنجا مراجعه کرده اند. در میان آنان پسر هفت ساله ای بنام مصطفی که مادرش او را در آغوش گرفته، بدون وقفه گریه می کند. مصطفی زمانی که با مادرش در میان آشغال دانی ها مصروف جستجوی اشیای کهنه بود، مورد حمله یک دسته سگ قرار گرفته بود.

مادر مصطفی با چشمان اشک آلود گفت: "او پدرش را از دست داده و حال ما دو نفر نان آور خانواده می باشیم. سگ ها امروز صبح وقتی مصروف جمع آوری کاغذ، پلاستیک، فلز و چوب از آشغال دانی ها بودیم، بالای پسرم حمله کردند. اگر دو نفر دیگر به کمک ما نیامده بودند، شاید سگ ها پسرم را می خوردند."

محوطه پر علف پوهنتون کابل نیز با مشکلات حیوانات ولگرد روبروست. سگ های ولگرد را می توان در حال گشت و گذار یا خواب در سایه درختان و میان بوته های پوهنتون دید.

راضیه، محصلی که در لیلیه زنانه پوهنتون به سر می برد، از تعداد رو به افزایش سگ های ولگرد در محل در هراس می باشد و می گوید هرزمان از لیلیه بیرون می رود تلاش می کند قبل از تاریک شدن هوا برگردد.

او گفت: "از طرف شب، عوعو و زوزه های این سگ ها ما را نه بخواب می ماند و نه به درس خواندن."

مسوولان حکومتی این مشکل را تایید می کنند اما می گویند آنها منابع کافی برای رفع مشکل سگ های ولگرد را در اختیار ندارد.

غلام سخی نور اوغلی کارگر، سخنگوی وزارت صحت عامه گفت که تهدید سگ ها چالش عمده ای برای وزارت او می باشد و آنها در جستجوی رسیدگی به آن می باشند.

او گفت: "ما کمپاین هایی را قبلاً براه انداخته ایم که طی آن 3000 سگ نابود شده اند، اما این کافی نبوده است. خنثی کردن سگ ها در افغانستان کار آسانی نیست، چون تعداد آنها بسیار زیاد است."

محمد یونس نواندیش، شاروال کابل گفت زهری که برای کشتن سگ ها استفاده می شد، شش ماه قبل متوقف گردید و در نتیجه تعداد سگ ها افزایش یافته است. اوی می گوید زهری که درین مدت در دسترس شان بوده کیفیت خوب ندارد.

او گفت: "ما از زهر استفاده کردیم، ولی وقتی کارمندان ما برای جمع آوری اجساد سگ ها رفتند، سگ ها برخاسته و بالای آنان حمله کردند."

نواندیش گفت که مالکان سگ ها باید مسوولیت سگ هایشان را بعهده بگیرند، و افزود: "افراد زیادی را دیده ام که در خانه توسط سگ خانگی اش گزیده شده است."

برخی ساکنان شهر می گویند، شاروالی باید شروع به ثبت حیوانات کند و برای محدود کردن تعداد آنها از جمله حیوانات خانگی که در شهر رها می شوند، تلاش نماید.

اما نواندیش گفت این برنامه برای شهری که هنوز درگیر رهایی از عواقب سالهای جنگ و محرومیت می باشد، بسیار بلندپروازانه می باشد. او با خنده افزود: "موترهای کابل هنوز ثبت نشده اند، مردم انتظار دارند سگ ها را ثبت کنیم."

عبدالواحد فرامرز گزارشگریست در کابل که از سوی آی دبلیو پی آر تربیت شده است.