ابرار هفت ساله، ترسان و متردد کنار دیوار مسجد ایستاده و نمیخواهدوارد مسجدشود. وی گفت "مدرس مسجد بسیار بی انصاف است و بچهها را بدرقم لت میکند. او به کمرم زده و پدرم مجبور شد مرا برای درمان به شفاخانه ببرد ولی هنوز هم درد میکند. حالا می ترسم که او دوباره من را لت کند. "
ابرار میگوید که از پدرش خواست تا او را دیگر به مسجد نفرستد، اما پدرش موافقت نکرد.
او ادامه داد "من در خواب کابوس میبینم که ملا می آید و با چوب خودمرا میزند، و من با ضربه او از خواب بیدار میشوم".
پدر ابرار، اسدالله میگوید که وی با تنبیه فزیکی موافق است.
این مرد40 ساله میگوید: "گاهی اوقات بهتر است کودکان را لت کرد تا رفتار خود رااصلاح کنند.کودکان به گپ بزرگان خود گوش نمیدهند مگر اینکه از مجازات بترسند."
"ما از بزرگان خود یاد گرفته ایم که اگر بچه ها را لت نکنیم با نظم و خوش رفتار تربیه نمیشوند."چنین دیدگاه در جامعه افغانستان، که در آن تنبیه فزیکی یک روش معمول برای برقراری نظم و انضباط است بسیار رایج است.
از کودکان انتظار می رود در حضور کلان هاساکت و آرام باشند در خانه و چه در مکتب مورد ضرب و شتم قرار میگیرند، با وجود اینکه تنبیه فزیکی غیر قانونی است.
فرهاد 14 ساله، به خبرگزاری آی دبلیو پی آر میگوید که او به خاطر تنبیه مکرر فزیکی خود را از یک مکتب دولتی به مکتب خصوصی در ولایت ننگرهار منتقل کرده است.وی افزود ، ترس از تنبیه آنقدر بزرگ بود که هر روز از مکتب فرار میکرد. اوی علاوه کرد "هنگامیکه در مکتب دولتی بودم، عادت داشتم خانه را ترک کنم اما سر درس حاضر نمیشدم و به جایی دیگر میرفتم.یک روز پدرم این را فهمید و من او را در جریان تنبیه فزیکی در مکتب دولتی گذاشتم بعد او مرا به یک مکتب خصوصی منتقل کرد".فرهاد ادامه داد((مکتب حالا خیلی بهتر است ضرب و شتم و بدرفتاری با کودکان باعث از دست دادن علاقه آنها به درس می شود، اما من در اینجا در مکتب خصوصی خوشحالم و شروع به لذت بردن از درسهایم کرده ام."
محمد آصف شینواری، سخنگوی ریاست معارف ننگرهار میگوید که آنها آماده هستند تا معلمان که متعلمین خود را ضرب و شتم میکنند تحت پیگرد قانونی قرار دهند.
وی افزود به زودی، یک پروگرام آموزشی معرفی می شود که شامل روش حرفوی و موثرتری برای ایجادنظم و انضباط خواهد بود.آقای شینواری می افزاید: "اگر هر معلمی متعلم بزند یا با آنها بدرفتاری کند، اقدام قانونی علیه او انجام خواهد شد".
کارشناسان هشدار می دهند که تنبیه فزیکی نتیجه معکوس دارد. نه تنها یادگیری را برای کودکان سخت تر میکند، بلکه به جای بهبود نظم و انضباط، محرک رفتار ضد اجتماعی بوده و ممکن است به خشونت بیشتر در مراحل بعدی زندگی منجر شود.
کریم الله، یک روانشناس کودک میگوید: "مغز کودکان بسیار حساس تر است و بنابراین باید به آرامی با آنها رفتار شود. باید با کودکان با عشق رفتار شود چرا که اگرمورد ضرب و شتم و یا بدرفتاری قرار گیرند با مشکلات بسیاری در زندگی مواجه خواهند شد. "
وی می افزاید رفتار با آنها در این سن حساس، می تواند یک اثر طولانی مدت بر روی بقیه زندگی آنهاداشته باشد.
"کودکان و نوجوانان باید از اوایل دوران کودکی با عشق بزرگشوند. باید به آنها فرصتی برای صحبت کردن داده شود و ما باید به دیدگاه ها و افکار آنها گوش بدهیم؛باید به آنها احترام گذاشته، و برایشان اهمیت و ارزش قائل شویم.
اگر آنها در دوران کودکی مورد ضرب و شتم قرار گیرند، یا دلسرد و بی انگیزه می شوند و تبدیل به افرادی خشن شده معضل در جامعه خواهند بود."
بعضی از علمای دینی می گویند که ضرب و شتم کودکان، چه در خانه یا در مکتب، خلاف دستورات اسلامی است.
عالم محلی، مولوی نوید احمد به آی دبلیو پی آر گفت که حضرت محمد (ص) بامتعلمین خود همیشه با عشق و مهربانی رفتار میکردند. امروزه امامان دینی، دانشمندان و استادان مذهبی باید آنها را سرمشق خود قرار دهند.
اما سمیع الله، یکی از معلمان مدرسه دینی رحمتیا میگوید که تنبیه فزیکی یک امررایج است. این بدان معنی است که بسیاری از شاگردان برای لت نخوردن از مکتب میگریزند.وی ادامه داد"من عادت داشتم شاگردان را کتک بزنم چون معتقد بودم که تنبیه فزیکی، آنها را مجبور میکند درس بخوانند. اما مدتی پیش این کار را متوقف کردم و روش انضباطی خود را تغییر دادم. حالا من با آنها رفتار ملایم دارم و آنها توجه واقعی به دروس نشان میدهند و به خوبی یاد میگیرند. "
دیگر معلمان نیز می گویند که آنها هنگامیکه با متعلمین خود با مهربانی رفتار می کنند به نتایج بهتری دست یافته اند.
تجربه شخصی هجرت، یک تن از معلمین در یک مکتب خصوصی اینگونه است:
"یک روز در مکتب، عصبانی شدم و با چوب یکی از شاگردهایم به نام فهیم را کتک زدم.روز بعد مرا در قریه دید که به سمتش میرفتم، با ترس از من گریخت. احساس گناه کردم، و از آن پس هرگزکسی را مورد ضرب و شتم قرار ندادم. "
