مقامات محلی افغان مورد مواخذه قرار گرفتند

گزارشی از عنایت الله مایار

نمایندگان جامعه مدنی افغان در مجموعه ای از مناظره هایی که توسط آی دبلیو پی آر در ماه جاری ترتیب گردیده بود، فرصت یافتند تا از مقامات و مسوولان ولایتی حکومت شدیداً انتقاد کنند.

در نشست هایی که در ولایات وردک، کنر و پکتیا برگزار شد، فعالان جامعه مدنی مقامات محلی را متهم به کارشکنی در برابر فعالیت های خود کردند، اما مسوولان این ادعاها را رد نمودند.

ولی محمد الهام کارمند یک موسسه غیردولتی در مناظره ای که در میدان شهر، مرکز ولایت وردک برگزار شده بود گفت که برای انجوها هرگز به ادارات حکومتی دسترسی داده نمی شود.

او گفت: "جامعه مدنی نقش پل میان مردم و حکومت را دارد، اما مقامات حکومتی هرگز آماده نیستند تا انتقاد یا پیشنهاد جامعه مدنی را بپذیرند، یا با آنها مشوره کنند."

عبدالله خوگیانی، سخنگوی عبدالمجید سرپرست ولایت وردک این اتهامات را رد کرد.

خوگیانی گفت: "دو روز قبل، ما تعدادی از افراد عادی، اعضای جامعه مدنی و بزرگان قومی را در مجلسی در ولسوالی سید آباد دعوت کردیم تا ما را در ایجاد صلح همکاری کنند. جامعه مدنی حق دارد حکومت را انتقاد کند، نظر بدهد و پیشنهادهایی را ارایه نماید."

در پاسخ به این سوال که اگر نهادهای جامعه مدنی وجود نداشته باشند چه اتفاقی خواهد افتاد، محمد اورنگ مختار رییس اطلاعات و فرهنگ ولایت وردک گفت: "ممکن حقوق بشری و مدنی مردم نقض گردد، و اقدامات دلخواه و خودخواهانه صورت گیرد."

شورای عالی صلح وردک در جریان مناظره شدیداً مورد نقد قرار گرفت. نجیب فکرمند یکی از اشتراک کنندگان ادعا کرد که دفتر محلی شورای صلح که وظیفه اش مذاکره با طالبان است، هیچ دستاوردی نداشته و از همکاری با نهادهای جامعه مدنی ابا ورزیده است.

احمد فهیم ستانکزی رییس دارالانشای شورای صلح در وردک در پاسخ گفت که شورا انجوهای محلی را به جلسات دعوت کرده و نشست های مشترکی را نیز با آنها داشته است. در ارتباط به دستاوردها، ستانکزی گفت که شورای عالی صلح توانسته ده ها شبه نظامی را متقاعد کند تا تفنگ های شان را به زمین بگذارند.

او گفت که کمبود اصلی متوجه حکومت است که تعهدات اش را به خاطر کمک به برگرداندن شورشیان سابق به زندگی ملکی انجام نداده است.

او گفت: "حکومت حتی تقاضاهای بسیار ابتدایی را برآورده نکرده است. به این دلیل سطح پیوستن شورشیان به روند صلح در این ولایت پایین می باشد."

خوگیانی با این ادعا توافق نداشت و تاکید نمود که اکثرنمایندگان شورای عالی صلح وردک در کابل زندگی می کنند و کار چندانی نداردند. او افزود که این افراد چنان غیرمحبوب می باشند که "هرگز به قریه ها نرفته اند. آنها کاملاً در انجام وظایف شان ناکام مانده اند."

الهام گفت که شورای صلح چنان پول زیاد در اختیارش بود که افراد واسطه دار در آن جمع شدند تا فقط "از منابع آن لذت ببرند، نه آنکه به فکر تامین صلح باشند".

او شورای عالی صلح را به عدم تلاش برای ارتباط با انجوها نیز متهم کرد.

او گفت: "من یک فعال جامعه مدنی در ولایت هستم، اما هرگز نشنیده ام که شورای صلح جامعه مدنی را برای پیشرفت فعالیت هایش یا تدویر جلسه مشترک دعوت کرده باشد."

در مناظره ی مشابهی که در اسعد آباد ولایت کنر برگزار شده بود، مقامات حکومتی نهادهای جامعه مدنی را به عدم موثریت متهم کردند.

جنت گل فدا رییس اطلاعات و فرهنگ گفت که بعضی انجوها در کنر صرفاً برای منافع مادی ایجاد شده اند.

او گفت: "یک تعداد نهادهای مدنی هستند که هیچ دستاوردی نداشته اند و مسوولیت خود را درک نمی کنند. در عین حال نهادهایی هستند که صرفاً برای بدست آوردن مزیت های مادی ساخته شده اند. اینها بصورت درست پاسخگو نیستند."

شعیب غروال عضو جنبش فکر جوان در کنر تایید کرد که برخی انجوهای محلی نتوانسته اند تلاش کافی به خرج بدهند.

باوجود آن او گفت که "جامعه مدنی نقش کلیدی در بالا بردن آگاهی عامه درمورد صلح که یک اصل مهم می باشد، بازی کرده است. آنها کنفرانس هایی را برگزار کرده اند و رسانه ها برنامه هایی درمورد صلح نشر نموده اند. همه این فعالیت ها نباید نادیده گرفته شود."

خیبر دادگر رییس جنبش فکر جوان که برای رادیو بیان نیز گزارش تهیه می کند، تایید کرد که رسانه های نقش خود را بازی کرده اند.

"درواقع، رسانه ها بعنوان بخشی از جامعه مدنی مردم را درمورد ایجاد صلح تعلیم داده اند."

نسیمه شفق سادات رییس امور زنان کنر به سطح پایین اشتراک زنان در انجوها اشاره نمود.

او گفت: "اگر نهادهای جامعه مدنی، افراد جوان و زنان باهم نهادها را ایجاد کنند، شانه به شانه ی هم با احترام متقابل کار کنند، آن وقت زنان قادر خواهند شد تا از طریق ارایه دیدگاه ها و نظرات مثبت برای صلح کار کنند."

انتقاد از انجوها در مناظره ای که توسط آی دبلیو پی آر بتاریخ 5 نوامبر در پوهنتون پکتیا برگزار شده بود نیز مطرح گردید. در آن مناظره اشتراک کنندگان گفتند که این نهادها در رفع فاصله میان دولت و ملت ناکام مانده اند.

عاشق الله یکی از اشتراک کنندگان شکایت کرد که انجوها بیشتر در شهرهای کلانتر فعالیت دارند، در حالیکه در مناطق دور افتاده تر به کمک آنها نیاز بیشتر می باشد.

محمد رحمان قادری عضو شورای ولایتی پکتیا که ریاست یک نهاد جامعه مدنی را نیز دارد، تایید کرد که انجوها در انجام مسوولیت های خود ناکام بوده است.

او گفت: "اعضای جامعه مدنی باید صبر بسیار زیاد داشته باشند. کار در قریه ها و کاهش فاصله میان مردم و حکومت آسان نیست. هرچند این یک پروسه مشکل است، فکر می کنم رسانه ها می توانند کار زیادی در این زمینه انجام دهند؛ اثر رسانه ها حال در هر خانواده احساس می شود و مردم به اخبار معتاد شده اند."

خالد حبیب، استاد پوهنتون پکتیا در پاسخ گفت که رسانه ها تنها بر گزارش از منازعات تمرکز دارند. اگر فعالیت های بازسازی بجای خشونت های جاری گزارش داده شود، افغانها نسبت به آینده خود اعتماد بیشتر خواهند داشت.

حبیب گفت که "رسانه ها به منافع کشور متعهد نمی باشند. آنها تنها درمورد کشته ها گزارش می دهند"، و افزود که این رویکرد باید تغییر یابد. "من برخی رسانه ها را می شناسم که به گزارشگران شان گفته اند تا وقایعی را که تعداد کشته شدگان آنها کم تر از سه تن باشد گزارش ندهند."

محمد یوسف ملا تړ رییس ارتباط عامه کمیسیون حقوق بشر در پکتیا گفت که ناکامی حکومت در رفع بیکاری نیز زمینه استخدام شورشیان را میسر ساخته و در نتیجه به ادامه جنگ یاری رسانده است.

او گفت که شورشیان از سوی کشورهای خارجی نیز کمک می شوند و افزود: "ممکن است برای عوامل داخلی راه حل پیدا کرد، اما از بین بردن عوامل خارجی مشکل است."

نیاز الله زازی عضو نهاد جامعه مدنی پکتیا کور تاکید داشت که انجوها نقش حیاتی بازی کرده است.

"به باور من ازآنجایی که نهادهای جامعه مدنی از درون جامعه بر می خیزند، می توانند در کنار دیگر نهادها واقعاً نقش سازنده در ایجاد صلح بازی کنند."