افغانستان: سرقتِ مرغ از زنان بیوه

مردم در ولایت جنوب شرقی  خوست شکایت دارند که مردان زورمند با استفاده از شناخت و روابطی که دارند کمک های مربوط به زنان نیازمند را به خود شان می گیرند.

 این در حالی است که بسیاری از سازمان های غیر دولتی (انجوها) در افغانستان بالای طرح های کوچک تجاری چون زراعت، بافنده گی و تولید غذا تمرکز دارند تا زنانی که به تنهایی نان آور خانواده ی شان استند را کمک کنند، اما فساد و عدم نظارت درست باعث می شود تا پروسه تنظیم و جهت دهی زنان در کارو بار شان به آسانی مختل شود.

 رقیبه، زن مسنی از قریه دنی ولسوالی ځاځي میدانِ ولایت خوست است. وی دوپسرش را که هردو سرباز اردوی ملی بودند  در یکی از عملیات ها از دست داد و فعلا در فقر به سر می برد.

او می گوید که با چشمان خودش دیده که زورمندان کمک ها را چگونه به سرقت برده اند.

وی به آی دبلیو پی آر گفت: " یکتن از رهبران قومی به تعداد 30 راس بز را از یک انجو جهت کمک به زنانی که منبع عایداتی دیگری ندارند  به دست آورد، اما به جای تقسیم آنها در میان زنان فقیر و بیوه، تمامش را به خویشاوندان و همسران مردان قدرتمند محلی داد. پس از آن، همین آدم یک پروژه مرغ داری را نیز به دست آورد و این بار دختران و همسران خود را بیوه معرفی کرد و تمام مرغ ها را بین اعضای خانواده خودش تقسیم کرد و حقوق زنان بیوه و نیازمند را پایمال کرد.  "

نادیه باوری ، رییس اتحادیه زنان محلی با تایید این گفته ها می گوید: " بسیاری از زنان درمانده نزد من می آیند و از تقلب در توزیع کمک ها شکایت می کنند. آنها می گویند که مواد امدادی در شهر ها و قریه جات شان به خانم هایی توزیع می گردد که مشکلات اقتصادی ندارند و به زنان فقیر و نیازمند هیچ کس توجه نمی کند."   

او می گوید در این زمینه به نظارت بیشتر و جدی تر نیاز است.

وی می گوید: " مقامات دولتی و سازمان های بین المللی باید مانع این گونه فعالیت ها شوند و اطمینان حاصل کنند که کمک ها به مستحقین آنها می رسد."

در همین حال، زهره جلال، عضو شورای ولایتی خوست می گوید که تقلب در توزیع امداد به گونه ای گسترده ی وجود دارد.

او در ادامه گفت: " من با وضاحت گفته می توانم که در نزدیک به نیمی از امداد رسانی ها تقلب صورت می گیرد. به نظر من مقام ولایت، شورای ولایتی، ریاست امور زنان و غیره مقامات ذیربط باید یک کمیسیون توزیع کمک ها را تشکیل دهند تا از تقلب بیشتر جلوگیری شود."

از سوی دیگر، ملالی ولی، رییس امور زنان در خوست از تمام نهادهای خیریه داخلی و بین المللی می خواهد تا به قوانین فعلی ارج بگزارند.

وی می گوید: " با توجه به قوانین و مقررات، تمام افرادی که طرح هایی برای انکشاف زندگی زنان دارند باید با هماهنگی با اداره ما کار کنند."

وی علاوه کرد: " متاسفانه برخی سازمان های غیر دولتی و سازمان های خارجی، خانم های نیازمند را بی باکانه و بدون مطلع ساختن ما کمک می کنند که این مسله نیز باعث می شود مساعدت ها به افراد مستحق نرسند."

از طرف دیگر، برخی اوقات این کمک ها برای افراد غیر مستحق از سوی دوستان یا اقارب شان هدیه داده می شود.

خانم رحیمی یکتن از شهروندان ولایت خوست می گوید که برای خانواده اش با آنکه مستحق نبوده اسباب و تجهیزات تولید ترشی به ارزش 250 دالر امریکایی داده شده است، در حالیکه این مساعدت برای زنانی فقیری است که می خواهند کار و بار کوچک را آغاز کنند.

وی چنین توضیح داد: " ماشین تولید سرکه تا هنوز در صحن خانه  ما است. این ماشین  را یکی از اقارب ما که کارهای خیریه را می کند تحفه داده. با آنکه وضعیت اقتصادی ما خوب است و نیازی به این گونه ماشین ها نداریم، ولی بازهم نزدیکان مان پافشاری دارند که این ماشین پیش ما باشد. حال ماشین نزد ما است ، ولی از آن استفاده نمی کنیم و امکان دارد در اثر شعاع آفتاب یا باریدن باران خراب شود یا بشکند."

در همین حال، عده ای دیگری از اختلاس گسترده به نفع یک قشر خاص شکایت دارند.

رابعه، یکی دیگر از شهروندان خوست که تنها نان آور خانواده یی با هشت عضو است، گفت: " چند ماه پیش یک موتر در قریه مان توقف کرد و از آن پنج زن که ملبس با جامه های شهری بودند پایین شدند. پس از پرس و پال پی پردم که آنان بخاطر ثبت نام زنان بی بضاعت آمده بودند تا کمک شان کنند، اما آنها بجای این که دروازه افراد نیازمند را تک تک کنند، هرپنج شان مستقیم به خانه مردی رفتند که درآمد او و دخترانش در یک ماه به هزارها افغانی می رسد که از موسسه های خارجی به دست می آورند."

با وجود این همه، نهاد های کمک رسان در خوست اتهامات وارد شده مبنی بر فساد در توزیع امدادها را رد می کنند.

محمد بشیر نیکیار، رییس سازمان "تی ال او" یک سازمان غیر دولتی در افغانستان، می گوید: " نهاد ما به تعداد 483 خانواده نیازمند را در سه ولسوالی خوست کمک کرده است. این کمک ها شامل توزیع گاوهای شیری، ایجاد فارم های مرغ داری، اعمار مرغانچه ها و راه اندازی برنامه های واکسین حیوانی بود و هچنان شمار زیادی از مردم محل را در این زمینه ها آموزش دادیم." آقای نیکیار می گوید که آنان با شفافیت کامل کار می کنند.

وی افزود: " تمام پروژهای مان را تحت نظارت شوراهای ولسوالی و قریه جات و مقامات ارشد در بخش زراعت انجام می دهیم. هرچه را آنها تایید کنند ما عملی میکنیم ."

«کارد اف»، انجویِ دیگری است که در بخش توسعه فرصت های اقتصادی دهات در افغانستان فعالیت دارد و توسط شخصی بنام حیات وزیر رهبری می شود.

این سازمان غیر دولتی در حال حاضر برای زنانی که منبع عایداتی دیگری ندارند فارم های مرغ داری تاسیس می کند که هریک از این فارم ها دارای 30 عدد مرغ تخمی می باشد.

آقای وزیر همچنان گفت که فعالیت های آنها با هماهنگی نزدیک با مقامات دولتی ولایت صورت می گیرد.

وی علاوه کرد: " ما در هر منطقه جهت پیدا کردن زنانی که بیشتر نیازمند کمک استند سروی هایی را انجام می دهیم و پس از تشخیص آنها را کمک می کنیم."

در همین حال، عطاالله څرک، آگاه امور اجتماعی می گوید که ناامنی، وضعیت را در خوست بدتر کرده است.

او می گوید: " در بیشتر نقاط دور دست مقدار زیادی از مواد امدادی، به خصوص سهم زنان به واسطه رهبران قومی توزیع می گردد، چون به دلیل مشکلات امنیتی، کارمندان نهاد های خیریه به مناطق مذکور رفته نمی توانند و همین مسله باعث می شود که بین نهادهای خیریه و رهبران قومی معامله یی صورت گیرد و آن هم این که رهبران مواد امدادی را به خواست خودشان به گونه ای انتخابی توزیع کنند." 

از سوی دیگر، مقامات محلی نیز می پذیرند که در توزیع کمک ها تقلب صورت می گیرد.

مبارز ځدران، سخنگوی مقام ولایت خوست می گوید: " به ما نیز شکایت هایی رسیده که در جریان توزیع کمک ها، روابط بر نیازمندی ترجیح داده می شود. ما این شکایت ها را جدی می گیریم و تیم ما تلاش خواهد کرد تا پروسه را به گونه ای دقیق نظارت کند، طوریکه افراد نیازمند از حقوق شان محروم نمانند."