دهقانان ارزگان دچار کمبود آب زراعتی

گزارشی از احمدشاه جواد- افغانستان

گزارش شماره 406

18 اگست 2011

دهقانان ولایت مرکزی ارزگان از حکومت می خواهند که برای شان منابع آب زراعتی فراهم سازد، و شکایت دارند که مسوولان به تعهدات خود مبنی بر ایجاد ذخایر آبی عمل نکرده اند.

مقامات حکومتی می گویند که آنها راه حل های ممکن را بررسی می کنند، اما برای رسیدن به یک راه حل بخاطر مشکل آب یا مسایل دیگری چون آفت های نباتی با کمبود پول مواجه اند.

نه تن از هر ده نفر در ولایت کوهستانی ارزگان در بخش زراعت کار می کنند، و بسیاری ها به این باورند که اگر بازدهی محصولات زراعتی افزایش یابد و راه ها مواصلاتی بهتر گردد، آنها می توانند از طریق صدور تولیدات زراعتی به سایر نقاط کشور عواید خوبی بدست آورند.

با داشتن دریای ارزگان، این ولایت از منابع آبی خوبی برخوردار است. اما مشکل  در محدود بودن باران ها به فصل های زمستان و بهار می باشد، درحالی که هیچ راهی برای ذخیره کردن آب به منظور استفاده در فصل تابستان وجود ندارد.

حاجی عبدالرزاق، دهقان محلی می گوید که کمبود آب بزرگترین مشکل کسانی چون او می باشد.

او به آی دبلیو پی آر گفت: "ما از حکومت می خواهیم تا بندهای آب برای ما اعمار کند، چون ما در زمستان باران بسیار داریم، اگر بند بسازیم، هزاران هکتار زمین ما آبیاری خواهد شد. باید بگویم که حکومت هیچ توجهی به این مساله نکرده است."

فدا محمد که شاخه های خشک درخت های بادامش را قطع می کرد گفت: "می بینید که نصف شاخه های درختان ما زنده اند و تعدادی از درختان کاملاً خشک شده اند. شما می دانید که آب وجود ندارد."

او گفت که دریا در سالهای گذشته آب کافی داشت، اما در نتیجه ی خشکسالی اکنون به نصف تقلیل یافته و اکنون او و برادرانش مجبور شده اند برای زنده نگهداشتن درختان از چاه بسیار عمیق توسط واتر پمپ آب بکشد.

او افزود: "ما نمی توانیم این هزینه های آبیاری را از فروش محصولات باغ خود پوره کنیم. نمی دانیم چی کار کنیم."

فدا محمد حکومت افغانستان را در مورد کمبود آب متهم به دادن "وعده های میان خالی" کرد.

عبدالکبیر، رییس اداره آبرسانی ارزگان گفت که تنها راه حل اعمار ذخایر می باشد. او افزود: "ما برای ساختن چهار ذخیره بزرگ آبی سروی کرده و معلومات را به وزارت زراعت ارسال نموده ایم، اما آنها هنوز تصویب نکرده اند."

سردار محمد الکو رییس زراعت ولایت ارزگان گفت که مسوولان پولی برای پرداخت هزینه اعمار ذخایر جدید ندارند و در جستجوی منابع تمویل می باشند.

دهقانان محلی همچنان از عدم دسترسی به تخم های اصلاح شده، کود و دواهای ضد آفت شکایت دارند.

سید نظر که مزرعه غله و باغی را همراه با چهار پسرش سرپرستی می کند گفت: "مقامات حکومتی برای رسیدگی به کارهای خودشان به کار گماشته شده اند. آنها پول را به جیب خود می اندازند و وعده های میان خالی به مردم می دهند."

الکو کمبود امکانات زراعتی را تایید کرد اما بازهم علت این مشکل را کمبود بودیجه خواند.

او گفت: "دهقانان ما با کمبود آب مواجه اند، آنها کود یا تخم های اصلاح شده ندارند، و کشت های شان دچار آفت بوده ولی برای تداوی دوا ندارند. ما کارشناسان زراعتی داریم، اما دست ما خالی است- ما مواد و دواهای ضد آفت مورد ضرورت برای رفع مشکل دهقانان را نداریم."

وزارت زراعت هیات بلند پایه ای را دو ماه قبل برای بررسی مشکلاتی که دهقانان ارزگان با آنها مواجه می باشند اعزام کرد و می گوید که اکنون مصروف ایجاد استراتیژی برای رفع این مشکلات می باشد.

احمد فریدون یکی از مسوولان وزارت که اکنون دران ولایت به سر می برد گفت، "ما درینجا برای حل مشکلات ریاست زراعت و طرح ریزی پلان استراتیژیک برای ارزگان می باشیم؛ ما اوضاع را مطالعه کرده پروژه های متعددی را به اجرا در خواهیم آورد."

حتی اگر مزارع بارورتر شوند، تضمینی وجود ندارد که دهقانان عاید چندانی به دست آورند زیرا تقاضای محلی بسیار محدود است و راه های مواصلاتی ضعیف انتقال محصولات اضافی را به سایر بازارها مشکل می سازد.

دهقانان شکایت دارند که وقتی فصل جمع آوری محصولات فرا می رسد مشتریان کافی برای خرید همه تولیدات آنها موجود نیست، لذا آنها مجبور می شوند قیمت ها را پایین بیاورند یا ناظر فاسد شدن محصولات شان باشند. در عین حال، سبزیجات پاکستانی در سایر فصل ها به آن ولایت وارد گردیده و به قیمت های بالا به فروش می رسد.

چنانچه الکو شرح داد: "ولایت ارزگان تنها یک شاهراه به سمت قندهار دارد. آن سرک در وضع بسیار بد قرار داشته و برای انتقال سبزی جات خوب نیست. این علت دیگر فروش سبزی جات به قیمت بسیار نازل در خود آن ولایت می باشد."

عبدالله دهقان افزود ازانجایی که سطح تولید کنونی نیز بیشتر از نیازهای محلی می باشد، "لذا راه حل دیگری جز صدور آن به سایر ولایات و کشورهای خارجی یا ذخیره تولیدات در سردخانه ها نمی باشد."

او افزود که بسیاری دهقانان به دلیل عدم توانایی در پوره کردن هزینه های زراعتی، افغانستان را به قصد روی آوردن به شغل های دیگر ترک می گویند.

اسدالله، اقتصاددان مقیم ارزگان مسوولان را متهم  کرد که پس ازانکه دهقانان را مجبور به ترک کشت تریاک می کنند، دیگر آنها را به فراموشی می سپارند.

او گفت: "حکومت تنها به نفع خود کار می کند و هیچ توجهی به دهقانان ندارد. حکومت از دهقانان خواست که دست از کشت تریاک بردارند، اما اکنون که آنها به کشت سایر محصولات روی آورده اند حکومت در بازاریابی کمک شان نمی کند."

احمد شاه جواد گزارشگریست در ولایت ارزگان که از سوی آی دبلیو پی آر تربیت شده است.